Η συζητηση αυτη δεν εχει τελειωμο και ειναι δυσκολο να γινει μεσα απο το FB. Δεν ειναι ευκολο οι " εικονολατρεις " και οι " εικονομαχοι " να τα βρουν... ομως, υπαρχει και η λογικη, γι αυτο θα ξεκινησω με ενα ολιγον τι τραβηγμενο παραδειγμα.
Θα δειτε πιο κατω, δυο φωτογραφιες, δυο καθαροαιμων αλογων, ενος αραβικου αλογου αγωνων κι ενος ουγκαρεζικου αλογου εργασιας παρατηρειστε τα με προσοχη. ( το παραδειγμα αυτο, ερχεται σε αντιαστολη με αυτο της φορμουλας και του τζιπ, που μερικοι φιλοι επιχειρουν γιατι το αλογο ειναι ζων οργανισμος ενω τα αυτοκινητα, οχι... )
,Αυτο ως απαντηση οσων λενε οτι το σκυλι αγωνων και το σκυλι κυνηγιου ειναι ενα και το αυτο.
Σκυλος και ο ενας, σκυλος και ο αλλος αλλα για αλλη δουλεια το ενα σκυλι και για αλλη το αλλο. Το οτι ετσι εγινε η εκτροφη τους, θα το διαβασετε πιο κατω... απο περισσοτερο απο εμενα, ειδημονεςΘα αναρωτηθειτε τωρα, ο πρωταθλητης μεγαλης ερευνας, δεν εχει τυχη στο βουνο; Και βεβαια θα
μπορουσε να εχει, αν ειχε ξεκινησει στο πραγματικο κυνηγι και ξαναβγαινε στο κυνηγι μετα τους αγωνες, οπως λενε οι εξπερ του ειδους που παραθετω πιο κατω, βεβαια θα χρειαζοταν πολυ δουλεια και χρονο απο εναν εμπειρο εκπαιδευτη κυνηγο και οχι απο εναν καθημερινο κυνηγο. Το κυνηγοσκυλο, που παλευει επι εξαωρα για τρεις φορες τη βδομαδα στα βραχια, μπορει να μετατραπει σε σκυλι ΜΕ; αστειο μου φαινεται και να το συζηταμε... Μπορει το αραβικο αλογο να συρει το ιδιο βαρος με το ουγκαρεζικο, σε διαρκεια χρονου εργασιας και οχι για 10 μετρα ; Θα μπορουσε να το πλησιασει καπως, μετα απο μηνες ειδικης εκπαιδευσης.
Μπορει να φανταστει κανεις ενα αλογο εργασιας πχ το Mustang, να συναγωνιστει σε ταχυτητα ενα αραβικο και πιο το αποτελεσμα μετα απο μιση ωρα καλπασμου; Θα του ερριχνε γυρους... Δεν θα μπορουσε δε να πιασει ουτε το 30% της ταχυτητας του πρωτου, ουτε με χρονια ειδικης εκπαιδευσης...
Μηπως τελικα οι κυνηγοι εχουν και δικαιως τις αμφισβητησεις τους; Πιστευω πως μονο εκεινοι εχουν καταλαβει τη διαφορα ενω οι εκτροφεις, οι κριτες και οι κυναγωγοι τραγουδουν αδιαφορα; Υλοποιειται με αυτου του ειδους των αγωνων και με τον τροπο που γινονται, η αρχη, οτι το σκυλι πρεπει να υπηρετει το τουφεκι ειδαλλως πηραμε λαθος δρομο
Υπαρχουν, ομως, και αλλοι παραμετροι που συντελουν στην αμφισβητηση. Ξερουμε αν ο υπερπρωταθλητης της ΜΕ και υποψηφιος αναπαραγωγος ειναι ελευθερος δυσπλασιας; Ξερουμε αν δεν ειναι φτιασιδομενος αφου δεν γινεται αντιντοπινγκ κοντρολ; Εχουν τα απαραιτητα πιστοποιητικα μορφολογιας ωστε να τους επιτραπει η συμμετοχη τους στους αγωνες; Ακομη και για φερμα με τη βοηθεια του ρευματος εχουμε ακουσει...
Και για να στηριξω ολα τα παραπανω θα σας παραθεσω μερικες αποψεις επωνυμων του χωρου...
Ο κριτής κ. Σπύρος Μολφέτας, γράφει μεταξύ άλλων στο περιοδικό «Κυνηγεσία- Κυνοφιλία»: «Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που έχουμε δει σκυλιά να γίνονται πρωταθλητές μέσα σε τρεις αγώνες και στη συνέχεια, αφού άλλαξαν χέρια, να μη μπορούν να παρουσιαστούν ούτε μέσα στα ίδια τα τερέν από τα οποία βγήκαν πρωταθλητές. "
Και ερωτω εγω ο αφελης, ποσοι προσετρεξαν να ζευγαρωσουν μ αυτους τους " πρωταθλητες " και ποια η συμβολη τους στην εξελιξη της κυνοφιλιας: ΓΙΑΤΙ;
Ένας ακόμη Ιταλός κριτής και κυνηγός, ο Franco Malnati, διαπιστώνει στο πρώτο συνέδριο σκύλων
του βουνού, τα πρακτικά του οποίου δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Κυνηγεσία- Κυνοφιλία»
«Πολλοί κυνόφιλοι σήμερα, ικανοποιούν πλήρως το πάθος τους τρέχοντας σε αγώνες και έχοντας
ξεχάσει την κυνηγετική πρακτική... "
RAVETTA ( συνεντευξη στον Νικολαου για το περιοδικο ΚΚ. )" Σπανια είναι τώρα πια τα κυνηγετικά σκυλιά. Οι εκτροφείς επιδιώκουν σκύλους αποκλειστικά για αγώνες.
Από μια τέτοια πρακτική προέρχονται πολλά σκυλιά ελαφριά, με κοιλιά μαζεμένη, σαν λεβριέ και καπούλια βαθουλωμένα. Πρόκειται για άτομα που υιοθετούν ίσως ένα ταχύ καλπασμό και συγχρόνως νευρικό, κάτι που απέχει πολύ από ένα καλπασμό προσεκτικό με συνειδητοποίηση μιας μεθοδικής έρευνας. Με λίγα λόγια, εκτός τύπου και η κίνηση. "
FABRI ( συνεντευξη στον Αποστολατο για την ΚΚ. )
" Σήμερα η αγωνιστική κυνοφιλία έγινε ένα μαζικό σπορ, πολύ διαδεδομένη στις πιο ποικίλες κοινωνικές τάξεις. Γι’ αυτό το λόγο οι εντάσεις είναι και πιο δυνατές. Ο πατριωτισμός είναι πιο έντονος και η νίκη με οποιοδήποτε κόστος έγινε λόγος ύπαρξης για πολλούς από αυτούς που ασχολούνται με την κυνοφιλία οι οποίοι πλέον κινούνται αποκλειστικά από οικονομικά συμφέροντα και από business. "
Και λιγο πιο κατω συμπληρωνει:
" Σήμερα όπως και παλιά οι υποψήφιοι σκύλοι για τους αγώνες πρέπει να ξεκινάνε στο πραγματικό κυνήγι και, στη σωστή περίοδο του χρόνου, πρέπει να ξαναβγαίνουν στο κυνήγι.
Αντιθέτως οι ταχυδακτυλουργοί των αγώνων ειδικα στο ορτυκι κανουν θαυματα... Το σιγουρο ειναι αν τους βγάλεις από αυτούς τους αγώνες, δεν πιστεύω ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλού, ούτε στο κυνήγι σε πραγματικό θήραμα ούτε στην αναπαραγωγή, τουλάχιστον επιτυχώς. "
Ας δουμε τι λεει και ο Emilio Vecchi στον Marco Monti για το περιοδικο Caccia e Cani σε μεταφραση Αποστολατου για το περιοδικο ΚΚ.
Δάσκαλοι του παρελθόντος και μοντέρνοι τσιγγάνοι
" Δάσκαλοι, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονταν μόνο για τα κέρδη του ταμείου, όπως επίσης δεν άφηναν να τους κοροϊδεύουν οι άσχετοι κριτές, ή οι ηθελημένα τέτοιοι, οι οποίοι σήμερα έχουν γεμίσει τον κόσμο.
Από την άλλη μεριά, εκείνη την εποχή οι ευκαιρίες για διαμαρτυρία ήταν λίγες. Οι κριτές ήταν
καταρτισμένοι και δημιουργούσαν ένα είδος ένωσης με τους κυναγωγούς για τον ίδιο σκοπό, να διατηρήσουν τις φυλές σε υψηλά ποιοτικά επίπεδα.
Μήπως πριν τριάντα και πλέον χρόνια, οι σκυλοι εκεινοι: Oz del Cecina, Clastidium Islo, Ora del Doro, Lut della Steccaia, Nilo di Bellosguardo, Dun del Meschio κι άλλοι ακόμα αμέτρητοι, γεννιόντουσαν χαρη στο Άγιο Πνεύμα; Ή ήταν θαύμα, που με εκείνα τα άτομα ( σκυλια ), πήγαινες αδιακρίτως τόσο για κυνήγι, όσο στους αγώνες οποιασδήποτε κατηγορίας; Όχι φυσικά γιατί τα άτομα αυτά ήταν αποτέλεσμα των αυστηρών κριτηρίων εκτροφής.
Σήμερα έχουμε τον πρωταθλητή με το ζόρι. Οι μοντέρνοι τσιγγάνοι, όπως τους ονομάζει ο Emilio, ταξιδεύουν με φανφαρώδη μέσα μεταφοράς με κάθε άνεση και κάνουν αυτή τη δουλειά περισσότερο από συμφέρον, παρά από αληθινό πάθος. Δημιουργούν απίθανα «πανεπίστημια» κυνηγίου και «Ολύμπους» αφιερωμένους στην Άρτεμη, χάρη στον πολλαπλασιασμό αναρίθμητων, όσο και άχρηστων αγώνων εργασίας, δικαιολογώντας, έτσι, τις αμοιβές που παρουσιάζουν στους διάφορους ιδιοκτήτες, οι οποίες αυταπατώνται ότι έχουν στα χάρια τους ένα καινούργιο πρωταθλητη...
Οι αγώνες είναι ο καθρέφτης του κυνηγίου. Αυτό τον καθρέφτη δεν τον είδα βγαίνοντας στο τερρέν με κάποιους σύγχρονους πρωταθλητές. Είδα αντιθέτως βλακώδη, μηχανοποιημένα λασέ, εκτελούμενα από άτομα, τα οποία περίμεναν ν’ ακούσουν τη σφυρίχτρα για να γυρίσουν. Η έρευνα του θηράματος ήταν ένα optional, τα ξεσηκώματα αντιθέτως στάνταρ. "Να προσθέσω και άλλες τέτοιες απόψεις; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Θα παραθέσω όμως το τι έγραψαν και τι πιστεύουν απλοί Έλληνες κυνηγοί για τον κυνηγετικο σκυλο. Ποιος εχει ξεχασει τον Θάνο Παπαδημητρίου; Να τι εγραψε για τον κυνηγετικό σκύλο. Αναρωτιέται ο κ. Παπαδημητρίου στο περιοδικό «Κυνηγετικά- Κυνοφιλικά Νέα»:
«Θέλουμε Πόιντερ ή Σέττερ; Είναι λέει σκυλιά ανοιχτής έρευνας, τα οποία υποτίθεται ότι πρέπει να ανοίγονται σε μεγάλες αποστάσεις. Και ερωτώ: κάνουμε κυνήγι ή αγώνες; Διότι το κυνηγόσκυλο νοείται ότι πρέπει να έχει συνεχή επαφή με το αφεντικό του, για να ‘χει αυτός ο δυστυχής κυνηγός τη χαρά της ικανοποίησης της πόντας και στο τέλος το μπλοκάρισμα της φέρμας. "
Χωρις καμια αμφιβολια, υπαρχει αμφισβητηση στον τροπο που γινονται οι αγωνες και φυσικα αυτο εχει αντικτυπο και στους σκυλους πρωταθλητες. Ο Θ. Πετροχειλος, πριν πολλα χρονια ειχε μιλησει
για τον τροπο αναδειξης των πρωταθλητων και εν δυναμει αναπαραγωγων, δεν εισακουσθηκε και μαλιστα απειληθηκε με διαγραφη...Υπαρχει ελπιδα; Παντα... Ολοι προσβλεπουμε με ελπιδα στους αγωνες πρακτικου κυνηγιου που
αγκαλιαστηκαν απο πολυ κοσμο. Υπαρχουν ομως και εδω πολλα που πρεπει να υιοθετηθουν και τα αναφεραμε πιο πανω ( αντιντοπινγκ, δυσπλασια, μορφολογια και κυριως κριτες με ευρεια μορφωση ωστε να συνεργαζονται για το καλο του σκυλου με τους εκπαιδευτες και εκτροφεις, να δινουν πληρη και τεκμηριωμενη απαντηση για την κριση τους... ) και φυσικα να εξετασθουν οι αντοχες αυτων των σκυλων...
Μια λυση θα ηταν ( μπορει να υπαρχει και αλλη προταση ), να υπαρξει ενας τριημερος τελικος, των εξι η οκτω επικρατεστερων σκυλιων που θα διαρκει τρεις ωρες για τον καθε σκυλο καθημερινα. Εκει θα δουμε πολλα και θα εχουμε ολοκληρωμενη εικονα. Κατι τετοιο περιμενει ο ελληνας κυνηγος, ωστε να ξαναβρει την εμπιστοσυνη του σε σχεση με τους διαχειριστες της κυνοφιλιας για να αποκτησει σκυλο κυνηγο, απο μορφολογικα αρτιο, ελευθερο δυσπλασιας, με αντοχες και συνεχεια - συνεπεια, αναπαραγωγο.
Κ. Μπακατσελος
Δημοσιογραφος.
